Κυπαρίσσι & Ζάρακας

Μύθος “Η Μπάμπολα – ένα «στοιχειό» στο Κυπαρίσσι”

Ο θρύλος λέει για τη Μπάμπολα πως ήταν ένα θεριό με φτερά που έβγαινε από  το καταφύγιό του που ήταν σπήλαιο στα απόκρημνα βράχια πάνω από τη «Βρύση» του Κυπαρισσιού και  κατέβαινε στο χωριό και έτρωγε τα ζώα των χωρικών αλλά και παλικάρια και κοπέλες του χωριού.

Η καταστροφή που έκανε στο χωριό ήταν μεγάλη και οι χωρικοί κατέστρωναν σχέδια για να το εξοντώσουν αλλά χωρίς επιτυχία.
Κάποια ημέρα μάζεψαν πολλά κλαριά και έκαναν ένα μεγάλο κύκλο που στο κέντρο του τοποθέτησαν ένα πάσσαλο που στην κορυφή του κρέμασαν ένα ζωντανό αρνί.

Το αρνί βελάζοντας προξένησε το ενδιαφέρον του θεριού το οποίο κατέβηκε από τα βράχια για να το κατασπαράξει.

Τότε οι χωρικοί κρυμμένοι στους γύρω θάμνους έβαλαν φωτιά στα κλαριά και έκαψαν τα φτερά της Μπάμπολας, η οποία μη μπορώντας να πετάξει καλά κατέπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε.

Έτσι σώθηκε το χωριό από το φοβερό θεριό τη Μπάμπολα και από τότε το βουνό στο οποίο βρίσκεται το σπήλαιο καταφύγιο του θεριού ονομάζεται Μπαμπάλα και το σπήλαιο «σπηλιά του Μπάμπολα».

Μύθος “Οι νεράιδες και τα ξωτικά:

Οι νεράιδες και άλλα ξωτικά, συνήθως λευκοντυμένες και όμορφες κοπέλες με ξανθά μαλλιά, δεν έλειψαν από την προφορική παράδοση στο Ζάρακα.

Εμφανίστηκαν πολλές νύχτες σεληνόφωτες στα μικρά ξέφωτα (λαμποκάμπια) και στα περάσματα, χορεύοντας και τραγουδώντας προσπαθώντας να σαγηνέψουν τους νυχτερινούς διαβάτες, άλλοτε στο «Σταυρό» στο Χάρακα, άλλοτε στις «δρυμώνες» στα Πιστάματα και στο Γέρακα και άλλες φορές στις παραλίες στο Κυπαρίσσι, καλώντας τον περαστικό να συμμετέχει στο χορό τους.

Αλίμονο αν έπαιρνε ο διαβάτης το μαντίλι που του πρόσφεραν ή απαντούσε στο κάλεσμά τους. Τότε έχανε τη μηλιά του και για να την ξαναβρεί έπρεπε τα μάγια να του λύσουν.