Σημείο συνάντησης ουρανού και γης.
Τόπος προσευχής.
Τόπος λατρείας της φύσης.
Για κάποιους, σημείο απόδρασης από την καθημερινότητα.
Για άλλους, η καθημερινότητά τους.
Στιγμές βιοπάλης ανάμικτες με στιγμές ξεγνοιασιάς.
Κοινός παρονομαστής: η εσωτερική γαλήνη.
Είναι σχεδόν σίγουρο ότι όποιος φτάσει εκεί θα αισθανθεί τουλάχιστον κάτι από τα παραπάνω.
Θα ξεκινήσεις από τον οικισμό του Αγίου Νικολάου, λίγο πιο πέρα από τη Νεάπολη. Ακολουθείς τη διαδρομή για προφήτη Ηλία και μετά τον οικισμό Βαλτάκι φεύγεις από την ασφάλτινη διαδρομή, συνεχίζει βατός χωματόδρομος προς Αγία Μαρίνα, Αναρριχητικό Πεδίο, Απολιθωμένο Δάσος. Στην Αγία Μαρίνα θα συναντήσεις τα τελευταία μικρά σπίτια. Μένουν εκεί, χωρίς την πολυτέλεια της ηλεκτροδότησης μέχρι και σήμερα, λίγες οικογένειες κτηνοτρόφων, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Το καλοκαίρι θα δεις και κάποιους παραθεριστές. Συχνά οι μικρές παραλίες θα είναι γεμάτες. Μετά την Αγία Μαρίνα ο χωματόδρομος γίνεται λίγο πιο «απαιτητικός», όχι ότι δεν θα τα καταφέρεις όμως, έστω και με συμβατικό αυτοκίνητο. Το τέλος της διαδρομής για τα πάσης φύσεως οχήματα είναι στο ¨χαρτοφόρο¨.
Από εκεί θα συνεχίσεις με τα πόδια. Το σακίδιο με τα απαραίτητα, ανάλογα τις ημέρες που θα μείνεις. Το μονοπάτι. Ήπια ανηφορικό στην αρχή, στη συνέχεια κατηφορίζει μέχρι την ¨κάμινο¨ όπου θα περπατήσεις πλάι στα βράχια. Στο ¨άλογο¨ είσαι πια στη μέση της διαδρομής. Περνάς από το λαξευμένο βράχο και αρχίζεις να ανηφορίζεις.
Να έχεις σταθερό βήμα γιατί η ανηφόρα έχει δρόμο πολύ. Στο ¨σταυρό¨ θα διαβείς το χτιστό καλντερίμι που χρόνια τώρα το έχουν διαβεί ποιος ξέρει πόσοι. Μια ρημαγμένη πόρτα που κλείνει πρόχειρα είναι ένδειξη ότι έχεις φτάσει. Κλείσε την πίσω σου, γιατί καμιά φορά άλλοι την ξεχνούν ανοιχτή και τότε μπαίνουν τα γίδια που βόσκουν στα βουνά και κάνουν ζημιές στον ¨τόπο¨.
Δυο τρεις στροφές ακόμα έχεις να ανέβεις. Και να, έφτασες. Στην εκκλησιά υπάρχει στέρνα. Την καθαρίζουν πριν τις πολλές βροχές αλλά για πόσιμο δεν ξέρω, ό,τι νομίζεις. Τα κελιά έχουν τα απαραίτητα. Λίγο καφέ και ζάχαρη θα βρεις σίγουρα. Πως πάει ένας ελληνικός τώρα που αγναντεύεις το Τσιρίγο, την Κρήτη και τ’ Αντικύθηρα!
Κι αν θες να μείνεις γιατί βράδιασε, τα κελιά είναι καθαρά.
Αρκεί να χεις πάρει τα κλειδιά από το Σύλλογο Φίλων του Καβομαλιά.
Κι αν έτυχε να ρθεις μόνος σου, μην έχεις έννοια.
Κάποιος μου είπε μια βραδιά: «Εδώ στην Άγια Ειρήνη ο Ουρανός έχει τα πιο πολλά Αστέρια».
Κείμενο: Παντελάκος Τάκης, μέλος του Συλλόγου φίλων Καβομαλιά
Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ
